क्षणांनी भरलेले आभाळ...!

खुबसुरत है तू जन्म लेती हुई, खुबसुरत है तू जन्म देती हुई!          सकाळीस आठच्या सुमारास जपान मधून व्हिडीओ कॉल केला. आज्जीने उचलला. ए . ए .. ए … कुणाच बाळ मांडीवर घेऊन बसलीस??? तुझ ….! अस म्हणे पर्यंत माझ्या हातातल नावच ब्यांड तिला दिसल आणि तिला कळाल मी आज्जी झाले. अहोओओ... बाहेर या बाहेर या... तुम्ही आजोबा झाले. बापरे....!!! तू कधी हॉस्पिटल ला गेलीस? कधी बाळ झाल? अशा आनंदाच्या आश्चर्याचा धक्का आपल्या आई वडिलांना मी दिला. गरोदर असतांनाहि मी जपान मध्ये एकटीच राहिले, नवऱ्याची मदत सोडून बाकी कुणाचीही मदत न घेता नऊ महिने सुखात आनंदात पार पाडले. आणि बाळंतपणासाठी देखील कुणालाही काहीही न कळवता हॉस्पिटल ला गेले. कारण खुशखबर मिलळेपर्यंत किती वेळ लागणार याची काही कल्पना नव्हती आणि तोपर्यंत भारतात असणाऱ्या माझ्या घरच्यांची काळजीस्तव काय अवस्था झाली असती याची मला कल्पना होती. त्यामुळे थेट बाळ झाल्यानंतरच सगळ्यांना फोन केले. माझ्या आई वडिलांच्या आनंदाला पारावार उरला नाही. सगळ्या नातेवायकांमध्ये, शेजारी पाजारी सगळ्या ठिकाणच्या ओळखीत फोन पोहचले. माझ...