क्षणांनी भरलेले आभाळ...!

माझं घर माझा संसार २०१६......       लग्नांनंतर अवघ्या तेरा दिवसातच जपानला आले, त्यामुळे माझ्या संसाराची सुरवात हि ल्यक्स सेंघेन, त्सुकुबा इबाराकी, जपान. इथूनच झाली. विदेशात असल्यामुळे रेंटल हाउस होते. भाड्याने घेतलेलं घर हे काही दिवसानंतर बदलावच लागत, त्याची कारणे अनेक असतात. त्या घरात घडलेल्या बऱ्याच आठवणी तिथून घेऊन जातांना जेवढा आनंद होतो तेव्हडाच मात्र जीव कासावीसही होतो. पण हा नैसर्गिक नियमच आहे कुठलीही जागा सोडताना दुःख उराशी बाळगावच लागत. भविष्यातील येणाऱ्या सुखद आठवणी ह्या जुन्या, चांगल्या वाईट, गोड कडू आठवणींना जोडून पुढे चालावच लागत.   जपान मधून भारतात पिल्लूला घेऊन जातांना थोडफार मनावर दडपण आले होते कि पुन्हा जपान मध्ये यायला मिळेल कि नाही किंवा मिळालेच तर आपल्या ह्या घरात पुन्हा राहायला मिळेल कि नाही. कारण एकदा सहजच नवऱ्याला म्हंटल होत हे घर आपल्याला आता फार छोट पडत, पिल्लू आल्यावर आपण मोठ घर घेऊया..! त्यावर नवरा उत्तरला हा...! काय गरज आहे? आहे ते छान आहे मोठ घर घेणे म्हणजे मोठे पैसे मोजणे... अशा हेके खोर माणसाला ना त्याच्या वेळेवर सोडून दिलेल क...

#माझा_ढाण्या_वाघ.....        चिऊ एकटीच चालली व बाई तू एवढ्या लांब? नई व आई माझा हा ढाण्या वाघ आहे ना त्याच्या संग चालले. बाई एवढ्या लांब पोराला घेऊन जायचं लई मोठ कौतुक तुझ्या वाल बाई....        माझ्या कौतुकाच सोहळा हा नेहमीच फार मोठा असतो. अगदी लहान, मोठे, थोर सगळ्या सगळ्यांना माझ कौतुक वाटत असत. पण खर सांगायचं झाल तर माझ्या कौतुकात मोलाचा वाटा हा माझ्या ढाण्या वाघाचाच पिल्लुचाच असतो. तो समजदार आहे किंवा तो मला त्रास देत नाही याच बरोबर तो माझी काळजी सुद्धा घेतो. माझ बाळ हे केवळ सतरा महीन्याचच आहे परंतु त्याच नवल म्हणजे अस तो अगदी मोठ्या माणसाप्रमाणे वागतो. त्याला फक्त एकदाच एखादी गोष्ट समजावून सांगितली कि तो ती हुबेहूब कृती करतो. त्यामुळे त्याला घेऊन एखाद छोटस काम करायचं म्हणा किंवा मोठ्यातला मोठा प्रवास करायचा हे मला शक्य होत. आणि त्याच्या ह्याच स्वभावामुळे मला कोणतीही गोष्ट करायला अवघड वाटत नाही. आई झाल्यापासून माझा आत्मविश्वास खूप वाढत गेला. आणि जी कुठली वेळ आयुष्यात येईल तिला सामोरे जाण्याच धाडस माझ्यात संचारत गेल. आणि ...

 #एक_आगळ_वेगळं_नूतन_वर्षाचं_स्वागत🎉🥳🎊               घरात बाळ असलं कि मोठे मोठे दुःख मोठ्या समस्या यांचं कस सुखात रूपांतर होत असत हा अनुभव आमच्या परिवाराला आज आला.  २०२० वर्ष्याच्या शेवटी नाना आम्हाला सोडून गेले. तेव्हापासून प्रत्युष(प्रबुद्ध) माझं छोटस बाळ त्याच्या सह घरात सगळेच दुःखी होते. तो त्या दुःखी वातावरणात पहिल्या दिवशी काही वेळेपुरताच उपस्थित होता. पण तेव्हा पासून त्याने रडणे सुरु केले तर जवळपास नऊ दिवस सारखा रडत असे, खूप त्रास त्याला होत असावा बहुतेक.  घरातील आम्हा सर्वांना त्याने सतत अंगावर घेऊन फिरा बसा, खेळायचं नाही, रडरड करायची सतत दुःखी राहिला. काही दुखतंय का काही त्रास होतोय का घरातल्या म्हाताऱ्या नजर काढताय, पण दिवसभरात खूप कमी वेळ खेळायचा.  आणि अचानक नानांच्या जलदान विधी म्हणजे दहाव्याच्या दिवशी सकाळी लवकर बाळ झोपेतच असताना त्याची तयारी केली तेवढ्यात तो खूप रडायला लागला, तस आमच्या सगळ्यांना भीतीचे शहारे फुटले. आता बाळ खूप रडू शकते. कार्यक्रमा पुरत कस तरी नेऊ आणि लगेच आई बाबांकडे घेऊन येऊ. शक्यतो तो एवढा कधी...