मुख्य सामग्रीवर वगळा

बाबा मैं तेरी मल्लिका...!


बाबा मैं तेरी मल्लिका...!


ऐसी बिदाई हो तो,
लम्बी जुदाई हो तो,
देहलीज़ दर्द की भी..
पार करा दे .....!
ऊँगली पकड़ के तूने,
चलना सिखाया था ना..!
देहलीज़ ऊँची है ये,
पार करा दे.....!
बाबा मैं तेरी मल्लिका,
टुकड़ा हूँ तेरे दिल का,
इक बार फिर से..
देहलीज़ पार करा दे....!




      देहलीज देस से लेकर परदेस तक हो तो, कभी पार कि नही जा सकती.. केहेने को तो विदा हो जाती हैं बेटीया, पर दिल से विदा कभी होती है क्या बेटीया...? तेरी मल्लिका तेरे दरवाजे पर विदा होके बार-बार भी क्यो न आये पर उसे तू वही देहलीज फिर से पार करा दे सकता हैं...! कैसा ए तेरा दिल हैं..? बाबा....! ऐंसी बिदाई हो तो देहलीज दर्द कि भी पार करा दे...!

         मेरी ऊँगली सबसे पेहेले बाबा तुने हि तो पकडी थी, मेरे नाजूक कोमल हातो को तुने ही तो सबसे पेहेले छुया था..! आज उसी हात को किसी और के हात मे दे दिया...! चलना क्यो सिखाया? बाबा….! तू चलना ना सिखाता, तो शायद ए बेटीया कही जाती हि नही...! ऊँगली पकड़ के तूने, चलना सिखाया था ना..!

         फसलें जो काटी जाए उगती नहीं हैं, बेटीया जो ब्याही जाए मुडती नहीं हैं... 
क्यो इन कटी फसलों से तोला..? ब्याह को…! ए तो कट गयी है क्या सच मे बाबा..?..! बेटीया कभी मूड नही सकती...?...! ऐसी बिदाई हो तो, लम्बी जुदाई हो तो, देहलीज़ दर्द की भी.. पार करा दे .....!
बाबा मैं तेरी मल्लिका, टुकड़ा हूँ तेरे दिल का, देहलीज़ दर्द की भी.. पार करा दे .....!




         

टिप्पण्या

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

झाहली पहाट उठ शिंप सडा माऊले, दाराकडे वळली तुझ्या गौतमाची पाऊले.....             २०२० हे वर्षे संपूर्ण जगासाठी फार दु : खद आणि भयानक असे वर्ष आहे. खिडकीतून बाहेर डोकावले तरी कुठेतरी काहीतरी वाईट बातमी म्हणा, घराघरात क्लेश म्हणा, कुणाच्या आजारपणाची बातमी तर, कुणाच्या मृत्यूची बातमी, त्यात ह्या एवढ्या मोठ्या जागतिक संकटात देश जगत असतांना काही बलात्काराच्या बातम्या ऐकून तर मन खिन्न राहून जात. सगळीकडे नैराश्यमय वातावरण असल्याने घराघरात मानसिक संतुलन राखून ठेवणे, शांतात राखून ठेवणे आणि सकारात्मक आनंदीमय वातावरण टिकवून ठेवणे हे फार कठीण झाले आहे. घरातून बाहेर जरी काही कामानिमित्त पडले तरी, सगळी कामे निटनेटकी होतीलच असे अजूनही परिस्थिती सुधारलेली नाहीये. दळणवळ सुविधा अजून नीटनेटकी सुरळीत झालेली नाहीए, कारखान्यातून येणारा माल अथवा त्याची बाजारपेठ मोठ्या प्रमाणात उपलब्ध होत नाहीए, आर्थिक परिस्थिती समान्य नागरीकापासून ते देशापर्यंत ढासाळलेली आहे. हि अशी मुख्य करणे आहेत, त्यात अजून कटाक्षाने पहिले तर गोरगरीबांचे हाल कसे कसे झाले आहेत याची तर ...

जात्यावरील ओवी....

जात्यावरील ओवी....       “जात” म्हणजे दळणाच जात, हे आपल्या संस्कृतीचा अनमोल ठेवा आहे. परंतु ते हल्ली संस्कृती मधून जात आहे. तरी देखील त्याच्यातून दळल्या गेल्येल्या, पडलेल्या पिठातून मात्र जे विद्यापीठ उभारलं आहे ते मात्र अजूनही साबूत आहे. ते म्हणजे केवळ जात्यावर गायलेल्या त्या ओव्यांमधून. ओवी म्हंटल कि चटकन डोळ्यासमोर नाव येत ते बहिणाबाईंच, तसेच जनाबाई.. “बहिणाबाई” म्हणतात ह्या जात्याला मुळात जात म्हणू नये घरोट म्हणाव आणि त्यावर देखील त्यांनी एक ओवी गायलेली आहे. त्याची कारणे त्यांनी त्या ओवीत समजावली आहे. जात का म्हणू नये? देवा घरोट घरोट तुझ्या मनातली गुट साऱ्या दुनियाच पोट घरी कर्माचा मरोट तुझ्या मनातली गुट अरे जोडता तोडलं त्याले नात म्हणू नये ज्याच्यातून येत पीठ त्याले जात म्हणू नये घरोट का म्हणायच? त्यात आहे घर घर आपल्या घराची   अरे त्यात आहे घर घर भरल्या आभाळाची ओवी सुचते कशी? अरे घरोटा घरोटा तुझ्यातून पडे पीठहे तस तस माझ गाण पोटातून येत व्हटी        ह्या ओव्या...

नणंद.....

नणंद.....           मृणाल हि तिच्या नंदेचीच पसंती म्हणजे कांदा पोह्यांच्या कार्यक्रमात सर्वात आधी तिनेच पसंती दाखवलेली. तशी मृणाल दिसायला सुंदर, चपळ, आणि स्पष्ट वक्ता असल्यामुळे तिला नापसंती कुणाकडून मिळत नसे. मृणाल ला लाडाने सर्वच मनु म्हणत. लग्न ठरल्यानंतर नंदेच आणि तीच छान जमल दोघी नेहमी बोलत असत. दुसरी नणंद फारशी फोन वर बोलत नसे. पण मनु ला दोघीहि छान वाटल्या. लग्नानंतर काही दिवस मैत्रिणीं सोबत बोलायला भेटले नाही, त्यावेळेस मनु ला अस जाणवलं आता नंदाच आपल्या मैत्रिणी त्यामुळे ती त्यांच्यासोबत मनमोकळ बोलत असे. नवरा-बायकोतील नवीन गोड गोष्टी त्यांना सांगत असे. अस लाग्नानंतर जवळजवळ सात आठ महिने सुरु होत. पण त्यावेळेत मनु च्या लक्षात एक गोष्ट आली होती. नवरा बऱ्याचशा व्यवहारांची चर्चा मनु सोबत करत नसे. हि गोष्ट मनु ला सुरवातीला काही महत्वाची वाटली नव्हती. परंतु जसा-जसा काळ पुढे ढकलत होता. तस-तस मनुला तिची नोकरी सोडल्याच दुखः वाटू लागल, तिला भीतीदायक विचार घेरू लागले. कारण, खरच आजकाल कुणावर अवलंबून आयुष्य किती भयानक असत हे काही शब्दात सांगायची गरज नाही. प...