मुख्य सामग्रीवर वगळा

Lunch Box...!


        Lunch Box...!


         आज Office ला सुट्टी असल्यामुळे सकाळ पासून lapotp, Mobile Continue हातातच होते. सव्वा अकरा वाजेपर्यंत Timepass केला. भयंकर कंटाळा आला, काय कराव काही सुचेना.. शेवटी कंटाळून दोन्ही Laptop, दोन्ही Mobile एकत्र ठेवले त्यांच्यावर Blanket, Pillow टाकल्या आणि Bedroom चा दरवाजा बंद करत स्वताला बजावलं खबरदार दुपारी २ वाजे पर्यंत यापैकी कशाला हात लावला तर, Phone येवो अथवा Message याय्च्चच नाही ह्या Room मध्ये. पाच Minute जरा काम आवरल, लगेच प्रश्न पडला जेवण काय बनवू..? चल विचारून घेते. बस्स.......! निमित्तच पाहिजे Phone ला हात लावायचं ना..आ....! तेवढ्यात पतीदेवांचा Phone आला. वाहः साथ द्यावी तर अशी... काय करते..? काही नाही, जेवण काय बनवू..? साधच काहीतरी बनव रात्रीचा Pizza खूपच Heavy झालाय, साधी मुगाची खिचडी आणि बटाट्याची भाजी बनव ना...! Ok...

         ई.ई..ई... इतक Boaring वाटतंय ना कि बस्स..! अचानक मनात आल म्हंटल चला आज नवऱ्याला Lab (NIMS) मध्ये जाऊन Surprise lunch देऊ. हो आणि साडी नेसून जाऊया.. हाय...! माझ्या नवऱ्याचे Expressions Imagine करूनच माझा Mood change झाला. आणि केवळ अर्ध्यातासात स्वयंपाक आणि वीस मिनिटांत मी...Ready. Call केला म्हंटल मी NIMS मध्ये येतेय. Ohhh...! पण आता Canteen मधल जेवण संपल असेल, (Japanese लोकांचा Lunch time १२ लाच होऊन जातो) हो माहित आहे, मी Lunch Box घेऊन येतेय. Ok ए मग लवकर साडे बाराच्या आत. मग काय खोचली साडी कंबरेला NIMS पाच मिनिटांवर असल तरी Cycle वर जाव लागल.

         अरे...ए.. वाहः साडी...? मस्त दिखरेली..ना.. भाई...! नवरा माझा खूप साधा, पण हा एक टवका शब्द त्याला माझ्या साठी येतो..! Cabin मध्ये जेवायचं कि Canteen मध्ये..? पण Canteen मध्ये सगळे Japanese तुझ्या सोबत माझ्याकडेही बघतील... हाहाहः... चल तिथे Nagao-San (Boss) पण असतील. आपण त्यांना Lunch ला Invite करू शकतो, Ok..! हो मीही बरेच दिवस झाले त्यांना भेटून चलोओ...

         Nagao-San च जेवण झाल होत, पण त्यांनी आम्हाला काही वेळासाठी Join केल. मज्जा आली छान-छान Compliments मिळाल्या. Nagao-San माझ नेहमीच कौतुक करतात. “Shinde-San you are very lucky, your wife is very talented”. माझ्यासाठी ते नेहमीच Food, Restaurant, Culture, Art, Exploring Japan बद्दल Ext... Suggestions देतात. साडीच अप्रूप सगळ्याच Japanese लोकांना असत, “Feeling Beautiful”.. नंतर यांच्या काही नवीन Bengoli मित्रांसोबत ओळख झाली. मी त्यांना जेवायला बोलवायचं तर तेच मला Invite करू लागले... हाहाहः म्हंटल मी नाही, तुम्ही या जेवायला, तुमचा सहपरिवार जेव्हा येथे येईल तेव्हा आम्ही येऊ. Indian खिचडी भात, बटाट्याची भाजी-चपाती, Japanese लोणच, आणि Fish salad मस्तच Lunch झालं.


        
आता काय घरी जाणार...? हो.. Mall मध्ये वगैरे ए जाऊन, एक Round मारून ए इतकी छान तयार झालीस, घरी काय जात्ते..? Ok पण मी Volet नाही आणल..! मी आणलय ना..,आ...! Enjoy...! Yeahhhhh..ThanQ Hubby..! मग काय थोडीफार Shopping ही झाली.

        सांगायचा उद्देश असा कि महिलांकडे किती-किती सुंदर कल्पना असतात, किती-किती प्रकारचे Moods असतात. तुमच्या सारखं संथ आयुष्य आम्हाला नाही आवडत गडे....! खुश राहण आणि ठेवण हे दोन्ही आम्हाला छान जमत. Memorable day....!  


         


टिप्पण्या

  1. शंतनु२४ जुलै, २०१८ रोजी २:३३ PM

    wah! Sadi aani hatat chopsticks he drushya, ka mahit nahi, pan ek number ahe! Mhanje asa kadhi kunala imagine navta kela. Mala tya chopsticks ni kahich khayla jamat nahi.

    Ekhada lekh chop-sticks training kinva tumchya tyavarun zalelya majaa vagaire baddal houn jau de!

    उत्तर द्याहटवा
  2. महेंज़बी आशियाँ१३ सप्टेंबर, २०१८ रोजी २:४९ PM

    ल्ईच भारी हां...........
    👍👍👍👍👍👍👍👍
    आपल्याला जाम आवडलं,राहणं दुसऱ्यांना हि खुश ठेवणं.

    उत्तर द्याहटवा

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

झाहली पहाट उठ शिंप सडा माऊले, दाराकडे वळली तुझ्या गौतमाची पाऊले.....             २०२० हे वर्षे संपूर्ण जगासाठी फार दु : खद आणि भयानक असे वर्ष आहे. खिडकीतून बाहेर डोकावले तरी कुठेतरी काहीतरी वाईट बातमी म्हणा, घराघरात क्लेश म्हणा, कुणाच्या आजारपणाची बातमी तर, कुणाच्या मृत्यूची बातमी, त्यात ह्या एवढ्या मोठ्या जागतिक संकटात देश जगत असतांना काही बलात्काराच्या बातम्या ऐकून तर मन खिन्न राहून जात. सगळीकडे नैराश्यमय वातावरण असल्याने घराघरात मानसिक संतुलन राखून ठेवणे, शांतात राखून ठेवणे आणि सकारात्मक आनंदीमय वातावरण टिकवून ठेवणे हे फार कठीण झाले आहे. घरातून बाहेर जरी काही कामानिमित्त पडले तरी, सगळी कामे निटनेटकी होतीलच असे अजूनही परिस्थिती सुधारलेली नाहीये. दळणवळ सुविधा अजून नीटनेटकी सुरळीत झालेली नाहीए, कारखान्यातून येणारा माल अथवा त्याची बाजारपेठ मोठ्या प्रमाणात उपलब्ध होत नाहीए, आर्थिक परिस्थिती समान्य नागरीकापासून ते देशापर्यंत ढासाळलेली आहे. हि अशी मुख्य करणे आहेत, त्यात अजून कटाक्षाने पहिले तर गोरगरीबांचे हाल कसे कसे झाले आहेत याची तर ...
टिप्पणी पोस्ट करा
अधिक वाचा

जात्यावरील ओवी....

जात्यावरील ओवी....       “जात” म्हणजे दळणाच जात, हे आपल्या संस्कृतीचा अनमोल ठेवा आहे. परंतु ते हल्ली संस्कृती मधून जात आहे. तरी देखील त्याच्यातून दळल्या गेल्येल्या, पडलेल्या पिठातून मात्र जे विद्यापीठ उभारलं आहे ते मात्र अजूनही साबूत आहे. ते म्हणजे केवळ जात्यावर गायलेल्या त्या ओव्यांमधून. ओवी म्हंटल कि चटकन डोळ्यासमोर नाव येत ते बहिणाबाईंच, तसेच जनाबाई.. “बहिणाबाई” म्हणतात ह्या जात्याला मुळात जात म्हणू नये घरोट म्हणाव आणि त्यावर देखील त्यांनी एक ओवी गायलेली आहे. त्याची कारणे त्यांनी त्या ओवीत समजावली आहे. जात का म्हणू नये? देवा घरोट घरोट तुझ्या मनातली गुट साऱ्या दुनियाच पोट घरी कर्माचा मरोट तुझ्या मनातली गुट अरे जोडता तोडलं त्याले नात म्हणू नये ज्याच्यातून येत पीठ त्याले जात म्हणू नये घरोट का म्हणायच? त्यात आहे घर घर आपल्या घराची   अरे त्यात आहे घर घर भरल्या आभाळाची ओवी सुचते कशी? अरे घरोटा घरोटा तुझ्यातून पडे पीठहे तस तस माझ गाण पोटातून येत व्हटी        ह्या ओव्या...
टिप्पणी पोस्ट करा
अधिक वाचा

नणंद.....

नणंद.....           मृणाल हि तिच्या नंदेचीच पसंती म्हणजे कांदा पोह्यांच्या कार्यक्रमात सर्वात आधी तिनेच पसंती दाखवलेली. तशी मृणाल दिसायला सुंदर, चपळ, आणि स्पष्ट वक्ता असल्यामुळे तिला नापसंती कुणाकडून मिळत नसे. मृणाल ला लाडाने सर्वच मनु म्हणत. लग्न ठरल्यानंतर नंदेच आणि तीच छान जमल दोघी नेहमी बोलत असत. दुसरी नणंद फारशी फोन वर बोलत नसे. पण मनु ला दोघीहि छान वाटल्या. लग्नानंतर काही दिवस मैत्रिणीं सोबत बोलायला भेटले नाही, त्यावेळेस मनु ला अस जाणवलं आता नंदाच आपल्या मैत्रिणी त्यामुळे ती त्यांच्यासोबत मनमोकळ बोलत असे. नवरा-बायकोतील नवीन गोड गोष्टी त्यांना सांगत असे. अस लाग्नानंतर जवळजवळ सात आठ महिने सुरु होत. पण त्यावेळेत मनु च्या लक्षात एक गोष्ट आली होती. नवरा बऱ्याचशा व्यवहारांची चर्चा मनु सोबत करत नसे. हि गोष्ट मनु ला सुरवातीला काही महत्वाची वाटली नव्हती. परंतु जसा-जसा काळ पुढे ढकलत होता. तस-तस मनुला तिची नोकरी सोडल्याच दुखः वाटू लागल, तिला भीतीदायक विचार घेरू लागले. कारण, खरच आजकाल कुणावर अवलंबून आयुष्य किती भयानक असत हे काही शब्दात सांगायची गरज नाही. प...
टिप्पणी पोस्ट करा
अधिक वाचा