मुख्य सामग्रीवर वगळा


 #8th #Month_Birthday_of_PuTtuSwami_Enjoyed #Lockdown #Missing_Daddy😔❤️😘
🎉🎂🍭🧁🎈🎁🛍🧸🍬🎊👓👕🤗👻

            आज   जगात करोना विषाणुच्या आजाराने जरी थैमान घातल आहे तरी, बऱ्याचशा कुटुंबातील सदस्य जे नोकरी शिक्षणासाठी बाहेर गावी होते ते लॉकडाऊन होण्याआधी आपआपल्या घरी आल्यामुळे सर्वजण एकत्रित येऊ शकले. बऱ्याचदा कुटुंबातील मुल मोठी झाली की सर्व भाऊ बहिण एकत्रित येणे म्हणजे योगायोग जुळून यावा लागतो.
          आणि तो योगायोग आज माझ्याघरीसुद्धा जुळून आला त्यात माझे पिल्लू आठ महिन्याचे झाले तर त्याचा मासिक वाढदिवस मोठ्या जोरात करता आला कारण, पुन्हा वार्षिक वाढदिवसाला कोण कोण आपआपल्या कामात व्यस्त किंवा सोबत असण्याचा योग राहिल सांगता येत नाही. म्हणूनच आज त्याच्या मावशीने घरीच केक बनवला, मी लेयर्स ची बिर्याणी, आई बाबांनी तोपर्यंत पिल्लुला खेळवल मामा ने छान छान फोटो आणि व्हिडीओ काढले. सगळे योगयोगाने हजर जरी असले तरी पप्पा पोलिस ऑफिसर असल्यामुळे त्यांना बंदोबस्तला दुपारी चार ते रात्री पर्यंत ची ड्यूटी असल्यामुळे आम्हाला पिल्लुचा बड्डे दुपारीच करुण घ्यावा लागला. त्यात पण खुप घाई घाई मध्ये सगळ अवरा सावर करावी लागली. फोट पण काढायचे असल्यामुळे फार धांधळ उडाली आधी जेवण उरकून मग तयारी करुण फोटो काढून घेतले आणि शेवटी केक कापला. कारण आयुष्यभर आठवणींना फोटोंचा फार मोठा आधार असतो.
असोत..... सगळ काही अनंदात पार पडले याचे आत्मिक समाधान घरात सर्वांना लाभले.

आज माहेराले जानं
झाली झाली वो पहाट
आली आली डोयापुढे
माझ्या माहेराची वाट

रातदीन गजबज
असं खटल्याचं घर
सदा आबादी  आबाद
माझं ‘आसोद’ माहेर

माझ्या माहेराच्या वाटे
रेलवाईचे फाटुक
आगगाडीचं येनंजानं
तिले कशाची आटक?

माझ्या  माहेराच्या  वाटे
डाबा पाण्याच्या  लागल्या
म्हशी बसल्या  पान्यात
जशा वरमाई न्हाल्या

माझ्या  माहेराच्या  वाटे
देख मये चारोमेरी
गाडया ऊसाच्या चालल्या
बुधवारच्या बाजारी

माझ्या माहेराच्या  वाटे
घंटया घुंगराचा नाद
येती जाती बैलगाडया
धुरकरी  घाले साद

मांघे पोत्यातून गये
गव्हा –जवारीची धार
पाखराचा जमे बेत
दाने खाई झाले गार

माझ्या माहेराच्या वाटे
गायी म्हशीचं खिल्लार
गावामधी बरकत
दह्या दुधाची रे ढेर!

माझ्या माहेराच्या वाटे
जरी आले पायी फोड
पाय चालले चालले
अशी माहेराची ओढ

माझ्या माहेराच्या वाटे
 जरी लागल्या रे ठेचा
वाटवरच्या  या दगडा
तुले फुटली रे वाचा!

“नीट जाय मायबाई
नको करु धडपड
तुझ्याच मी माहेराच्या
वाटवरला दगड!”

माझ्या माहेराच्या वाटे
माले लागली गुचकी
आली उडत उडत
एक दीसली, सायंकी

माझ्या माहेराच्या वाटे
मारे सायंकी  भरारी
माझ्या जायाच्याच आधी
सांगे निरोप माहेरी

“ऊठ ऊठ भीमामाय
काय घरात बसली
कर गुरमय रोटया
लेक बहिनाई आली!”
कवयत्री: बहिणाबाई चौधरी

             सगळ्यात महत्वाच म्हणजे पिल्लुला नवीन ड्रेस आणायला जमणार नाही याचा खेद वाटला नाही कारण पिल्लूच्या डैडीनी त्याला केरळ वरुण वेस्टी आणली होती ती पिल्लुला नेसन्याची हीच योग्य वेळ दोन्ही बाजूने जुळून आली ती म्हणजे त्याच्या आठ महिन्याच्या वयाला बरोबर आली. म्हणून आज पिल्लूडी "पुत्तूस्वामी" आणि मम्माडीने "साऊथ इंडियन" केरला वेशभूषा केली. थॅंक्यू डैडी आणि आज कामनिमित्त तसेच Lockdown मुळे डैडी येऊ शकले नाही मिस यू शोओओओ मच डैडी.
Happy 8th Month Birthday PutTuSwami🎉🍰🧸🎁🎂🎈👕👓🎊🛍🍭🍬🧁🍫

राजश्री जगताप✍️





टिप्पण्या

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

झाहली पहाट उठ शिंप सडा माऊले, दाराकडे वळली तुझ्या गौतमाची पाऊले.....             २०२० हे वर्षे संपूर्ण जगासाठी फार दु : खद आणि भयानक असे वर्ष आहे. खिडकीतून बाहेर डोकावले तरी कुठेतरी काहीतरी वाईट बातमी म्हणा, घराघरात क्लेश म्हणा, कुणाच्या आजारपणाची बातमी तर, कुणाच्या मृत्यूची बातमी, त्यात ह्या एवढ्या मोठ्या जागतिक संकटात देश जगत असतांना काही बलात्काराच्या बातम्या ऐकून तर मन खिन्न राहून जात. सगळीकडे नैराश्यमय वातावरण असल्याने घराघरात मानसिक संतुलन राखून ठेवणे, शांतात राखून ठेवणे आणि सकारात्मक आनंदीमय वातावरण टिकवून ठेवणे हे फार कठीण झाले आहे. घरातून बाहेर जरी काही कामानिमित्त पडले तरी, सगळी कामे निटनेटकी होतीलच असे अजूनही परिस्थिती सुधारलेली नाहीये. दळणवळ सुविधा अजून नीटनेटकी सुरळीत झालेली नाहीए, कारखान्यातून येणारा माल अथवा त्याची बाजारपेठ मोठ्या प्रमाणात उपलब्ध होत नाहीए, आर्थिक परिस्थिती समान्य नागरीकापासून ते देशापर्यंत ढासाळलेली आहे. हि अशी मुख्य करणे आहेत, त्यात अजून कटाक्षाने पहिले तर गोरगरीबांचे हाल कसे कसे झाले आहेत याची तर ...

जात्यावरील ओवी....

जात्यावरील ओवी....       “जात” म्हणजे दळणाच जात, हे आपल्या संस्कृतीचा अनमोल ठेवा आहे. परंतु ते हल्ली संस्कृती मधून जात आहे. तरी देखील त्याच्यातून दळल्या गेल्येल्या, पडलेल्या पिठातून मात्र जे विद्यापीठ उभारलं आहे ते मात्र अजूनही साबूत आहे. ते म्हणजे केवळ जात्यावर गायलेल्या त्या ओव्यांमधून. ओवी म्हंटल कि चटकन डोळ्यासमोर नाव येत ते बहिणाबाईंच, तसेच जनाबाई.. “बहिणाबाई” म्हणतात ह्या जात्याला मुळात जात म्हणू नये घरोट म्हणाव आणि त्यावर देखील त्यांनी एक ओवी गायलेली आहे. त्याची कारणे त्यांनी त्या ओवीत समजावली आहे. जात का म्हणू नये? देवा घरोट घरोट तुझ्या मनातली गुट साऱ्या दुनियाच पोट घरी कर्माचा मरोट तुझ्या मनातली गुट अरे जोडता तोडलं त्याले नात म्हणू नये ज्याच्यातून येत पीठ त्याले जात म्हणू नये घरोट का म्हणायच? त्यात आहे घर घर आपल्या घराची   अरे त्यात आहे घर घर भरल्या आभाळाची ओवी सुचते कशी? अरे घरोटा घरोटा तुझ्यातून पडे पीठहे तस तस माझ गाण पोटातून येत व्हटी        ह्या ओव्या...

नणंद.....

नणंद.....           मृणाल हि तिच्या नंदेचीच पसंती म्हणजे कांदा पोह्यांच्या कार्यक्रमात सर्वात आधी तिनेच पसंती दाखवलेली. तशी मृणाल दिसायला सुंदर, चपळ, आणि स्पष्ट वक्ता असल्यामुळे तिला नापसंती कुणाकडून मिळत नसे. मृणाल ला लाडाने सर्वच मनु म्हणत. लग्न ठरल्यानंतर नंदेच आणि तीच छान जमल दोघी नेहमी बोलत असत. दुसरी नणंद फारशी फोन वर बोलत नसे. पण मनु ला दोघीहि छान वाटल्या. लग्नानंतर काही दिवस मैत्रिणीं सोबत बोलायला भेटले नाही, त्यावेळेस मनु ला अस जाणवलं आता नंदाच आपल्या मैत्रिणी त्यामुळे ती त्यांच्यासोबत मनमोकळ बोलत असे. नवरा-बायकोतील नवीन गोड गोष्टी त्यांना सांगत असे. अस लाग्नानंतर जवळजवळ सात आठ महिने सुरु होत. पण त्यावेळेत मनु च्या लक्षात एक गोष्ट आली होती. नवरा बऱ्याचशा व्यवहारांची चर्चा मनु सोबत करत नसे. हि गोष्ट मनु ला सुरवातीला काही महत्वाची वाटली नव्हती. परंतु जसा-जसा काळ पुढे ढकलत होता. तस-तस मनुला तिची नोकरी सोडल्याच दुखः वाटू लागल, तिला भीतीदायक विचार घेरू लागले. कारण, खरच आजकाल कुणावर अवलंबून आयुष्य किती भयानक असत हे काही शब्दात सांगायची गरज नाही. प...