जात्यावरील ओवी....

दिल दियां गल्लां हाय…
करांगे रोज़ रोज़ बह के
सच्चियाँ मोहब्बतां निभा के....

           हे गाण मी नाशिक च्या जिम मध्ये ऐकल होत, मला खूप आवडल. लगेच तिथेच व्हिडीओ पाहिला. त्यातील संपूर्ण सिन आपण जपान मध्ये बनवू शकतो, असे चित्र चटकन डोळ्यासमोर उभे राहिले. कारण गाण्यातील सगळ्यात महत्वाचे म्हणजे माझे आणि कटरिना चे हुबेहूब ड्रेस, त्यातील काही फोटो, जपान मधील बर्फातील काही फोटो, आणि त्याहूनही महत्वाच म्हणजे “माझ्या नवऱ्याचा माझे फोटो काढण्यामधील इंटरेस्ट” एकंदरीत आमच्या दोघांचा Romantic Photo Vidio माझ्या डोळ्या समोर उभा राहिला. नवऱ्याला काही कल्पना न देता गाण लगेच सेंड केल. मग पुढे किती वेळा ते गाण मी ऐकल, पाहील याचा काही अंदाज नाही. फिक्स तर मग ह्या Anniversary ला फोटोशूट confirm...

          जपानला आल्यावर सगळ्यात आधी फोटोंसाठी स्पॉट शोधायला सुरवात केली. चर्च मध्ये काही फोटो काढू ठरवल, पण मला मनाजोग चर्च मिळत नव्हत. संपूर्ण त्सुकुबा शहर मी शोधून थकले. माझ्या सगळ्या जपानीस मैत्रिणींना विचारल पण येथील चर्च हे केवळ लग्नासाठी असल्यामुळे ते रेंन्ट वरच मिळू शकतील. आणि ते काही परवडणारे नाहीत अशी माहिती मिळाली. शेवटी मनाजोगा स्पॉट कुठेच मिळाला नाही. नवऱ्याला म्हंटल आपल्या रोजच्या रहदारीच्या रस्त्यावर जे चर्च आहे त्याच्या बाहेरच छोटस गार्डन भारीच आहे. आणि तेथील पायऱ्यांवरही जाण्यास मनाई नाही, मग आपण काढूयात ना तिथेच फोटो!?,. आणि त्याला हे कदापीही मान्य नव्हत. मी फार जबरदस्ती केली, पण कुणी ओरडलेल मला आवडणार अस स्पष्ट ठसठशीत नकार मला मिळाला. अरे तू चल कुणी ओरडल तर आपण सॉरी बोलू आणि पुढे निघून जाऊ. चल तू कुणी ओरडल तर मी बघून घेईल नको काळजी करूस. अशा खडूस तोंडाने त्याने माझ्याकडे पाहू नकोस. चल ना.....! तुला सलमान खान बनवते मी... हा.हा..हा... तुझा किती आघावपणा सहन करतो ग मी.. हो ना? चल मग आता अजून थोडा सहन कर. बघ मी सांगते आपले फोटू पाहून तूच खूप खुश होशील, चल.... हो, नाही हो नाही. म्हणत कस तरी त्याला तयार केल. किती रे मला तुझ्या पाया पडायला लावतो. नको ते उद्योग करायला लावतेस आणि मला दोष देतेस?, कारण मला माहित आहे त्यात आभाळा येवढा आनंद सामावलेला आहे बघ तू घरी आल्यवर तुला कळेलच.

          जबरदस्ती त्याला टायकोट घालून तयार केल मीही छानपैकी तयार झाले. तरी त्याच तुंतून चालुच होत तूच छान दिसतेस आपण तुझेच फोटो काढूयात. मी नंतर अनुत्तरीत झाले. काहीही एक उत्तर न देता बूट काढून दिले. सायकली काढल्या टायकोट घालून सायकलवर जातांना मी कसा दिसतोय हे केवळ मलाच माहित असाव बहुतेक. त्याच्या ह्या कुजबुजीवर मला खळखळीत हसू फुटत होते. पण खूप गप्प तोंड आवळून गप गुमाने सायकल चालवत राहिले. आणि सायकलवरून पाच मिनिटांत चर्च च्या समोर पोहचलो. माझे हवे तसे फोटो नवऱ्याने काढून दिले मीही त्याचे काही फोटो काढले. तोपर्यंत दोघांचे फोटो काढून देणारा कुणी भेटतोय का हे मी बाहत होते. आणि याच चाल्लय चल आता चल आता जाऊयात बस झाले म्हंटल नाही अजून आपल्या दोघांचे सोबत फोटो हवेत. तोपर्यंत एक जापनीज वाटसरू जात होता आणि आश्चर्य काय कि तो स्वतःहूनच म्हणाला तुमचे फोटो काढू का? मी चटकन उत्तरले आणि बरेचशे फोटो त्याच्याकडून काढून घेतले त्यावर त्याने आम्हाला शुभेच्छा देखील दिल्या. त्यातील दोनतीन फोटो हवे तसे आले नव्हते मग अजून पाच मिनिटे थांबून एक जापनीस स्त्री जात असतांना तिला मी सांगून तिच्याकडून काही फोटो काढून घेतले तोपर्यंत याचा जीव खालीवर होत होता, कुणी ओरडते कि काय? मी त्या स्त्री सोबत बोलत असतांना हा माझ्या सोबत नसल्याचे ढोंग करत होता जेव्हा ती कॅमेरा घेऊन पुढे आली तेव्हा हा फोटोसाठी तयार झाला. फार सुदर फोटो आलेत असे आनंदाने दोघे बागडू लागलो. आणि ह्या फोटोंवर खुश होऊन बोल तुला अजून कुठे फोटो हवेत असा हर्षउल्हास त्याच्या मनी जागला. मग आम्ही न ठरवलेले ठिकाण म्हणजे “त्सुकुबा सिटी सेंटर” तिथे पोहचलो. तिथे पण चिकार फोटो एकमेकांचे काढले. आणि गम्मत काय तर वाटसरू जापनीज स्त्रियांनी सुद्धा आमच्या दोघांचे सोबत बरेच फोटो काढून दिले. त्यासोबत भरपूर शुभेच्छा देखील मिळाल्या. खूप खूप खूप खुश होऊन पटापट दोघांनी सायकली उचल्या आणि घरी निघालो. मी नवरीसारखा मोठ्ठा फ्रॉक घातलेला तो कंबरेला खोचला आणि भरकन दहा मिनिटांत घरी पोहचलो. येतांना मी भारी आनंदाच्याभरात बडबड करीत आले बघितलस मी ठरवलेलं सगळ कस परिपूर्ण झाले. तू उगाच घाबरत होतास, माझ ऐकत जा खुश राहशील. हो पण खरच तू ठरवलेले सगळेच स्वप्न पूर्ण होतात त्यात आपण दोघेही खूप खुश असतो. बायको मुळेच घराला घरपण असते ते म्हणतात ते उगीच नाही. आता घरी जाऊन मी काम करणार आणि तू स्वयंपाक करून घे. हो चालेल त्या आधी आपण एकदा सगळे फोटो बघून घेऊ चालेल?? हो हो नक्कीच मग मी रात्री व्हिडीओ बनवून पोस्ट करेल मला मदत करशील? Pizzzzz?,,,, हो करेल पण त्यासाठी मला आधी चार ते पाच तास काम करून घेऊ दे. ओकेओके..... फाईन फाईन चालतंय चालतंय..... मग काय ठरवलेल्या प्रमाणे कामही झाल स्वयंपाक हि झाला आणि व्हिडीओ बनवून पोस्टहि केला. त्याची लिंक देते येथे पहा.

https://www.facebook.com/7387396895Rj/videos/1284141931716568/

अशा प्रकारे आम्ही दोघे एकमेकांची मने सांभाळून आयुष्यातला प्रत्येक ऐकून एक क्षण आनंदी करण्याचा प्रयत्न करत असतो. आपल नाते असेच फुलांप्रमाणे फुलत राहो.
ह्या वर्षी लॉकडाऊन मुळे काही करता आले नाही. पण तुम्ही जपान मध्ये सुखरूप आहात याच्या समाधानाने आनंद होत आहे. पिल्लू मम्मा आणि घरचे सगळेच तुम्हाला मिस करताय. लवकर सगळ काही सुरळीत चालो. लवकर या ड्याडी. ल्ब्यू छोओओओ मच.......
Happy Anniversarry Hubby

        ह्या सगळ्या पार्टीच्या अगोदर आम्ही दोन दिवसांची “निक्को” येथे ट्रीप करून आलेलो होतो. त्या बद्दल पुढील लेखात नक्की वाचा......

राजश्री जगताप.