मुख्य सामग्रीवर वगळा

आईनेमोठ्याप्रेमानेटोमॅटोचेरोपटेलावले, प्रत्युषतेबघूनजामखुशझाला. उड्यामारूनमारूनसगळ्यांनात्यानेदाखवले..

काहीदिवसातचचारपाचटोमॅटोआले. बाळटोमॅटोतोडूनकोहं... तेछानरेडरेडझालेकिमगतूचतोडहंबेटा, तुझ्याचसाठीआहेबाळते... गुणीबाळानेगप्पबसूनत्याटोमँटोंवरतीसंशोधनकेले... पणपुन्हातेरंगबदले  पर्यंतत्यांनाअजिबातहातलावलानाही. फक्तरोजटोमॅटोंनाबघूनयायचातेझाडावरअसल्याचीखात्रीकेलीकित्यालाखूपआनंदव्हायचा.... 

आजशेवटीबाळानेत्याच्याहातानेटोमॅटोतोडले. बापरेआजतरत्याच्याआनंदालापारावरउरलाचनाही... ट्म्माट्म्माम्हणतपळतसुटला.

तेवढ्यातआईनेहाकमारलीचलामम्माडीआणिपिल्लुडीगरमगरमपराठेखायाचलापटकननाष्टाकरूनघ्या... घरातयेऊनटोमॅटोधुवेपर्यंतह्यापिल्लालादमनाही. दे...यऐ...दे.ऐ..देऐ.... मदेमदे(मलादे).... हातातटोमॅटोमिळताचगडीआपलात्यातमग्न....

मम्माडी: मम्मीटोमॅटोसॉसदेगमला... पिल्लाचेलगेचकानआणिडोळेचौकसझाले.... आणिमाझ्याहातातलसॉसचप्याकेटघेऊनपुन्हादे...यऐ...दे.ऐ..देऐ.... मदेमदे(मलादे).... होदेतेबेटावेट... आताबाळतूटोमॅटोखाशीलकिटोमॅटोसॉसखाशीलराजा?.... तोकाहीमानवरतीदेखीलकरायलातयारनाही... मम्माडीमग्नसॉसघेण्यातकाहीपराठेखाण्यात.... 

आई: ऐअगमम्माडेतेपिल्लूबघकायकरतयहाहाहाहामम्मी.... आम्हीदोघीहसूनहसूनवेड्याझालो... 

मम्माडी: अगमम्मीबरोबरआहेनामीत्यालाविचारलंहोतसॉसदेतादेताकितूटोमॅटोखाशीलकिटोमॅटोसॉस? मगकायत्याचचहेउत्तरबघ... कितीहुशारआहेमाझबाळ..... 

माऊलासगळेफोटोपाठवलेतरतीपणभारीखुशभारीभारीकॉम्प्लिमेंटदेऊनतिनेखूपकौतुककेलं...... 

(माऊनेकेलेलंकौतुकस्क्रीनशॉर्टमध्ये)....


 

टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

झाहली पहाट उठ शिंप सडा माऊले, दाराकडे वळली तुझ्या गौतमाची पाऊले.....             २०२० हे वर्षे संपूर्ण जगासाठी फार दु : खद आणि भयानक असे वर्ष आहे. खिडकीतून बाहेर डोकावले तरी कुठेतरी काहीतरी वाईट बातमी म्हणा, घराघरात क्लेश म्हणा, कुणाच्या आजारपणाची बातमी तर, कुणाच्या मृत्यूची बातमी, त्यात ह्या एवढ्या मोठ्या जागतिक संकटात देश जगत असतांना काही बलात्काराच्या बातम्या ऐकून तर मन खिन्न राहून जात. सगळीकडे नैराश्यमय वातावरण असल्याने घराघरात मानसिक संतुलन राखून ठेवणे, शांतात राखून ठेवणे आणि सकारात्मक आनंदीमय वातावरण टिकवून ठेवणे हे फार कठीण झाले आहे. घरातून बाहेर जरी काही कामानिमित्त पडले तरी, सगळी कामे निटनेटकी होतीलच असे अजूनही परिस्थिती सुधारलेली नाहीये. दळणवळ सुविधा अजून नीटनेटकी सुरळीत झालेली नाहीए, कारखान्यातून येणारा माल अथवा त्याची बाजारपेठ मोठ्या प्रमाणात उपलब्ध होत नाहीए, आर्थिक परिस्थिती समान्य नागरीकापासून ते देशापर्यंत ढासाळलेली आहे. हि अशी मुख्य करणे आहेत, त्यात अजून कटाक्षाने पहिले तर गोरगरीबांचे हाल कसे कसे झाले आहेत याची तर ...
टिप्पणी पोस्ट करा
अधिक वाचा

जात्यावरील ओवी....

जात्यावरील ओवी....       “जात” म्हणजे दळणाच जात, हे आपल्या संस्कृतीचा अनमोल ठेवा आहे. परंतु ते हल्ली संस्कृती मधून जात आहे. तरी देखील त्याच्यातून दळल्या गेल्येल्या, पडलेल्या पिठातून मात्र जे विद्यापीठ उभारलं आहे ते मात्र अजूनही साबूत आहे. ते म्हणजे केवळ जात्यावर गायलेल्या त्या ओव्यांमधून. ओवी म्हंटल कि चटकन डोळ्यासमोर नाव येत ते बहिणाबाईंच, तसेच जनाबाई.. “बहिणाबाई” म्हणतात ह्या जात्याला मुळात जात म्हणू नये घरोट म्हणाव आणि त्यावर देखील त्यांनी एक ओवी गायलेली आहे. त्याची कारणे त्यांनी त्या ओवीत समजावली आहे. जात का म्हणू नये? देवा घरोट घरोट तुझ्या मनातली गुट साऱ्या दुनियाच पोट घरी कर्माचा मरोट तुझ्या मनातली गुट अरे जोडता तोडलं त्याले नात म्हणू नये ज्याच्यातून येत पीठ त्याले जात म्हणू नये घरोट का म्हणायच? त्यात आहे घर घर आपल्या घराची   अरे त्यात आहे घर घर भरल्या आभाळाची ओवी सुचते कशी? अरे घरोटा घरोटा तुझ्यातून पडे पीठहे तस तस माझ गाण पोटातून येत व्हटी        ह्या ओव्या...
टिप्पणी पोस्ट करा
अधिक वाचा

नणंद.....

नणंद.....           मृणाल हि तिच्या नंदेचीच पसंती म्हणजे कांदा पोह्यांच्या कार्यक्रमात सर्वात आधी तिनेच पसंती दाखवलेली. तशी मृणाल दिसायला सुंदर, चपळ, आणि स्पष्ट वक्ता असल्यामुळे तिला नापसंती कुणाकडून मिळत नसे. मृणाल ला लाडाने सर्वच मनु म्हणत. लग्न ठरल्यानंतर नंदेच आणि तीच छान जमल दोघी नेहमी बोलत असत. दुसरी नणंद फारशी फोन वर बोलत नसे. पण मनु ला दोघीहि छान वाटल्या. लग्नानंतर काही दिवस मैत्रिणीं सोबत बोलायला भेटले नाही, त्यावेळेस मनु ला अस जाणवलं आता नंदाच आपल्या मैत्रिणी त्यामुळे ती त्यांच्यासोबत मनमोकळ बोलत असे. नवरा-बायकोतील नवीन गोड गोष्टी त्यांना सांगत असे. अस लाग्नानंतर जवळजवळ सात आठ महिने सुरु होत. पण त्यावेळेत मनु च्या लक्षात एक गोष्ट आली होती. नवरा बऱ्याचशा व्यवहारांची चर्चा मनु सोबत करत नसे. हि गोष्ट मनु ला सुरवातीला काही महत्वाची वाटली नव्हती. परंतु जसा-जसा काळ पुढे ढकलत होता. तस-तस मनुला तिची नोकरी सोडल्याच दुखः वाटू लागल, तिला भीतीदायक विचार घेरू लागले. कारण, खरच आजकाल कुणावर अवलंबून आयुष्य किती भयानक असत हे काही शब्दात सांगायची गरज नाही. प...
टिप्पणी पोस्ट करा
अधिक वाचा