जात्यावरील ओवी....

जॅक (डॉग टॉय) हा आमच्या कॅबीला सारखा दिसत असल्यामुळे पिल्लूने मोठ्या हट्टाने त्याला घेतेले. मी त्याला मुद्दामच काळा आणि कॉफी रंगाचा कुत्रा दाखवला पण त्याचा हट्ट होता हाच रंग हवाय अर्थात त्याला कॅबीला ची खूप आठवण आली. जॅक हे नाव कॅबीलाच्या दहा पिल्लां पैकी एका पिल्लाचं नाव होत आणि ते पिल्लू बहिणीने विकलं परंतु ते नवीन घरात काही रमेना त्यामुळे त्याला पुन्हा त्याच्या आई कडे कॅबीला कडे आणून सोडले. त्यामुळे जॅक आणि कॅबी हे दोघे माझ्या पिल्लूचे आवडते जिगरी दोस्त झाले. पिल्लू जपान ला आल्यावर कॅबीला बरेच दिवस त्याला तिथे शोधत होती. आणि पिल्लू पण तिला व्हिडीओ कॉल करतो तिचे फोटो आणि व्हिडीओ पाहून भयंकर खुश होतो. जॅक(टॉय) ला आम्ही १४ फेब्रुवारी ला घरी आणले होते. तेव्हापासून तो जेवत नाही काही खात पित नाही आणि त्याने काहीतरी खावं ह्याच प्रयत्नात प्रत्युष पिल्लाने सुद्धा जेवणच करायचं नाही किंवा दूध प्यायचं नाही असं तब्बल ४,५ दिवस सुरु ठेवलं, खूप खूप समजवल्या नंतर त्याने थोडफार ऐकलं परंतु जेवतांना झोपतांना न्हाऊ करतांना बाहेर फिरायला जातांना जॅक सोबतच हवाय हा हट्ट मात्र त्याने पुरवून घ्यायचाच असा निश्चय केला. आणि हा हट्ट मात्र आम्ही दोघे मम्मा ड्याडा सुरळीत पार पाडत होतो. असच त्यादिवशी पिल्लू आणि मम्मा फिरायला निघाले आणि येतांना बरीच काम करत करत ड्रॉइंग बुक, कलर्स, ब्रश, प्यालेट असं भरपूर चित्र कलेचं सामान आम्ही घेतलं. उशीर झाला म्हणून घाई गडबडीत सगळं सामान सायकलच्या मागच्या बास्केट मध्ये ठेवलं पिल्लूला पुढच्या बास्केट मध्ये बसवलं. आणि अवघ्या ५ ते १० मिनिटांत घरी पोहचलो. येऊन अराम केला छान छान चित्र काढायला सुरवात केली नवीन चित्रकलेत मम्मा आणि पिल्लू खूप रमून गेलो. ड्याडी आल्यावर पण आमचा चित्र कलेचाच विषय सुरु होता. जेवण झाली आता झोपायचं तेव्हा पिल्लूला आठवलं मम्मा जिन्या(टॉय)? आणते बाळा, मम्मा माऊ(टॉय)? आणते बाळा अजून काय राहील जॅक ला पण आणू? हाआआआ ...! बाहेर येऊन सत्त्या जॅक कुठय? मला काय माहित तुम्ही बाहेर नेलेला का आणला कि नाही? पिल्लू ड्याडा हॉल मध्ये धावत आले. संपूर्ण घर भर शोधाशोध झाली रात्रीचे ११.१५ झाले तसेच तिघांनी जॅकेटस ग्लोव्हस मास्क कॅप चढवले पिल्लूचे दोन ब्लँकेट्स घेतले आणि भर थंडीत तिघे निघालो. मम्मा पिल्लू ज्या रस्त्याने आले तिथून शोधत शोधत गेलो ज्या सुपर मार्केट मध्ये फिरलो तिथे पोहचलो आणि वॉचमन ने आम्हाला अडवलं बंद आहे. जॅक चा फोटो दाखवून त्याला विनंती केली त्याने वरचेवर आतमध्ये एक फेरी मारून नाही असे म्हणून विषय संपवला. खूप दुखी होऊन कुठे असेल मिळेल कि नाही उद्या, नाही मिळणार आता तो एवढा रिऍलिस्टिक कुत्रा आहे नाही मिळणार असं काय काय बबडत आम्ही घरी परतलो. मी खूप रडले. पण तरीही मला विश्वास होता कि मॉल मध्ये जर जॅक राहिला असेल तर १००% मिळेल रस्त्यात जरी पडला असेल तरी जापनीज लोक कोणत्याही वस्तूला हात लावत नाहीत अथवा ती तिथेच कुठेतरी आजूबाजूला ठेवतात. उद्देश हाच असतो कि आपण ती वस्तू शोधत गेलो तर मिळण्याची शाश्वती असते. पिल्लू पण झाक झाक भूभू भूभू केवीलवाणे तोंड करून मम्मा झाक करत करत झोपला नाहीये बेटा आता तो मम्मा उद्या सकाळीस लवकर जाऊन शोधेल हं बेटा! मी शोधून आणते त्याला आता तू जुजू कर राजा.

शेवटी वेड कोकरू खूप थकलं, जॅक ची वाट पाहत झोपी गेलं. (हि ओळ लिहितांना आता सद्या सुद्धा मला रडू येतंय) आम्ही दोघे पण त्याचा विचार करतच झोपी गेलो. मी रात्रभर हजार वेळा आठवत होते कसा राहिला असेल? कुठे राहिला असेल? सायकल मधून पडला असेल? बाहेर हरवला तर नाही मिळणार कदाचित पण मॉल किंचा सुपर मार्केट मध्ये राहिला तर मिळेल असं सत्त्या म्हणत होता पण मला आत्मविश्वास होता जापनीज लोक रस्त्यात देखील काहीही सापडले तरी बाजूला उचलून आसपास कुठेतरी ठेवतात. जॅक मिळेल ह्या विचारावर रात्रीतून केवळ मी २ तास झोपले. रात्रभर त्याचाच विचार करत पहाटे चार पासून सकाळी १० वाजायची वाट पाहत होते.... झटपट नाश्ता बनवला सत्त्या तू ऑफिस ला उशिरा जा सद्या पिल्लू जवळ थांब मी जॅक ला शोधुन येते. हो हो सांभाळून जा रस्त्याच्या आजूबाजूने बघत जा.... वगैरे वगैरे..... सुसाट सायकल काढली आणि थेट "यॉर्क टाऊन मधील डायसो हंडरेड येन" ह्या शॉप मध्ये बिलिंग काउंटर ला गेले तिथे त्या मुलीला तोडक्या मोडक्या जापनीज मधून काही जॅक चा फोटो दाखवून विचारले तिने जितेंशा(सायकल) पार्किंग च्या इथे आहे सांगितले, पण मला कळत नव्हतं कि नक्की ती काय सांगतेय कारण सायकल पार्किंग मध्ये मी व्यवस्थितपणे पाहिलेलं होत मग तिला विनंती केली कि तू येतेस का? बिलिंग चे दोन गिऱ्हाईक तिने केले आणि दुसऱ्या स्त्रीला तिच्या जागेवर बोलावले. तोपर्यंत माझा जीव कासावीस होत होता मी सतत पुटपुटत होते.. चल लवर प्लिज!....प्लिज!!... प्लिज!!!.... शेवटी दोघी घाईघाई करत हडबडीत निघालो. आणि दुसऱ्याच सायकल पार्किंग मध्ये थोडासा एका कोपऱ्यात दादरा खाली तिने मला जॅक दाखवला. मी खुश होऊन अशी जाम ओरडले ओह्ह्ह्ह हात जोडून अरिगातो गोझाइमांस अरिगातो थँक्यू थँक्यू सो मच.... खूप आभार मानले... म्हणजे जॅक रस्त्यावर पडला आणि कुणीतरी मदतनीसाने त्याला सुरक्षित ठिकाण म्हणून किंवा सायकल पार्किंग मध्ये शोधणारा नक्कीच शोधेल ह्या विचाराने ठेवल होत. जॅक भेटल्या नंतर सगळी परिस्थिती लक्षात आली. मॉल च्या एक्सिट ला 1. पिल्लू जॅक ला तरी घे हे वाक्य ----- पिल्लू थकल्यामुळे त्याने उचलून घ्यायला सांगितले, दोन्ही हात भर माझ्याकडे खूप सामान, सामानावर जॅक. 2. पुढे उशीर झाला म्हणून घाई गडबडीत सगळं सामान सायकलच्या मागच्या बास्केट मध्ये ठेवलं, जॅक ला सामानावर ठेवलं पिल्लूला पुढच्या बास्केट मध्ये बसवलं. 3. आणि जॅक ला पुढे पिल्लुच्या मांडीवर द्यायला विसरले तशीच सायकल ला चावी लावली निघाले तेव्हाच पुढच्या दुसऱ्या पार्किंग मध्ये येईपर्यंत जॅक टुणकन खाली पडला.....😟😢😭 पण मी काही जॅक ला हरवू दिले नाही. माझ्या पिल्लूसाठी त्याला घरी घेऊनच आले. आवघ्या १५,२० मिनिटांत मी घरी आले. सत्त्या....! हो मिळाला जॅक!.., तू लवकर आलीस त्यावरून कळालं मला.... वेलकम ज्याकुं.. तेवढ्यात आवाज आला... मम्माआआआ.... हो पिल्लू उठ बाबू हा बघ जॅक मिळाला, परत आला तो आपल्या घरी बाबू तुझ्यासाठी आला तो... जॅक ला पाहून पिल्लूलाही खूप खूप आनंद झाला. तो मी छायाचित्रांमध्ये कैद करण्याचा प्रयत्न केला. जॅक ला जेव्हा पाहिलांदा घरी आणले तो म्हणजे व्यालेंटाईन चा दिवस, त्याला गिफ्ट आणले होते म्हणून जॅक ची बिर्थडेट तीच आहे बरं.... व्यालेंटाईन गिफ्ट फॉर माय लिटील व्हॅलेंटाईन.... तसेच आमच्या क्याबिला चा पण जॅक तिच्याकडे परत आलेला आहे ना म्हणून हापण जॅक परत मिळाला. आणि पिल्लुच्या म्हणण्यानुसार जॅक ची मम्मा क्याबिला आहे, आता आम्ही भारतात जाण्याची वाट पाहतोय तेव्हा क्याबिलाला जॅक दाखवणार आहे. आमच्या ह्या जॅक चे आणि क्याबिलाचे सोबत चे फोटोज आम्ही नक्की शेअर करू बरं.... मुलांच्या खेळण्यांमध्ये आई वडिलांचा जीव असतो कारण मुलं त्या निर्जीव बाहुल्यांमध्ये जीव ओततात.....

संपूर्ण एक रात्र जयक आमच्यापासून दूर होता त्याच खूप वाईट वाटत... पण तो पुन्हा भेटल्याचा आनंद त्यापुढे मोठा आहे. राजश्री जगताप.