प्रत्यूषची जापनीज शाळा......
सायंकाळचे ५.३० वाजले
आहेत, २३ मार्च चा हा सुंदर सूर्यास्थ खिडकीतून क्यामेऱ्यामध्ये कैद करण्याचा आनंद
घेत, आज मला मिळालेलं छोटस यश मी शब्दात टिपण्याचा प्रत्यन करीत आहे. नुकतीच चेरी
ब्लॉसम सकुरा फुलण्याची सुरवात झाली आहे. त्यामुळे आज थोडफार वातावरणाच तापमान
वाढलेलं आहे, एकंदरीत थंडी थोडी कमी होण्यास सुरवात झाली आहे.
आपण केलीली धडपड, घेतलेली मेहनत यातून मिळणार जे काही यश पदरी पडत
त्याला आपण स्वतः नेहमीच प्रोत्साहन द्यायला हवे. तरच नव्याने आयुष्यात मेहनत
घेण्यास सक्षमता वाढते.
प्रत्यूषला जापनीज शाळेत
पाठवायचं माझ हे स्वप्न त्याच्या जन्मापासूनच होत. पुढे लॉकडाऊन मध्ये वर्षभर भारतातच
अडकले असतांना देखील मी ह्याच गोष्टीचा विचार करीत असे. विदेशात पुन्हा येणे देखील
अवघड झाले असता मी माझ स्वप्न मनी बाळगून होते. मी ऑनलाई बबऱ्याच शाळा शोधल्या
परंतु माझे बरेच प्रयत्न अयशस्वी ठरले. मग जानेवरी २०२१ मध्ये मी जशी जपानला आले, अगदी
त्याच आठवड्यापासून क्वारंनटाइन मध्ये असतांना जपानीज शाळा शोध मोहीम सुरु केली.
जसे क्वारंनटाइन संपले तसे मी सिटी हॉलला जाण्याचा निर्णय घेतला. सिटी हॉल मध्ये फॉरेनर्ससाठी
हवी ती मदद इंग्लिश मधून केली जाते. प्रत्यूषच्या शाळेसाठी नवऱ्याचा विरोध होता. एवढ्या
लवकर त्याला शाळेत घालून उपयोग नाही. एवढी घाई करू नकोस वगैरे वगैरे परंतु त्याच्या
अशा काही छोट्या मोठ्या नकारांमुळे माझी सकारात्मक शक्ती वाढत जाते. शेवटी त्याने
तोडकी मोडकी चौकशी केली आणि त्याची सेक्रेटरी सुद्धा त्याला म्हणाली जापनीज शाळा
मिळणे थोडे अवघड आहे. आणि प्रायवेट शाळेचीची फी आपल्याला परवडणार नाही, जापनीज भाषेचा
अडथळा आपल्याला येईल अशी काही करणे देऊन शाळेचा विषय त्याने अस्ता व्यस्त करून
टाकला.
अगदी त्याच्या दुसऱ्याच
दिवशी ८ फ्रेब्रूवारीला मी पेटून उठले प्रत्यूषची आणि माझी तयारी केली, लागणारे
आवश्यक कागदपत्र घेतले, दिवसभरात लागणार बाळाच सर्व साहित्य स्ट्रोलर मध्ये टाकल आणि
चल बाबू तुला मस्त जापनीज स्कूल शोधून येऊ बेटा आपण... वेड कोकरू पण फिरायला जायचं
म्हणून भारी खुश झाल... तुला कोणत्या स्कूलला जायचं बाबू? मोठ्या ठेक्यात त्याच
उत्तर तयार असायचं “नव्यायाया”...........
सिटी सेंटर पर्यंत पाच मिनिटांच्या अंतरावर आम्ही चालत गेलो, बस
इन्फोर्मेशन काउंटर वर पोहचलो सिटी हॉलला जाणारी बस पाऊन तास उशिरा होती, मग
पिल्लू माझ येवढा वेळ कंटाळेल ह्या विचाराने मी लगेच ट्रेन कडे वळाले. एकच स्टेशन पार
करून पंधरा ते वीस मिनिटांच्या अंतरावर सिटी हॉल असल्यामुळे आमच्या दोघांसाठी हे
जास्त सोयीस्कर होते. ट्रेन मध्ये त्याला भारी मज्जा आली स्टेशन आले पण पिल्लू
ट्रेन मधून उतरायला काही तयार नव्हता, टेन टेन करत आरडा ओरडा सुरु केला आपण पुन्हा
येऊ बेटा पुन्हा ट्रेननेच यायचं आहे आपल्याला, चल पटकन उतर अस समजवून थोडाफार खाऊ
देऊन टिंगु मास्तर खुश....
सिटी हॉल मध्ये किड्स
स्कूल काउंटर शोधले तिथे मला खूप छान प्रकारे सर्व काही माहिती समजवण्यात आली,
तब्बल दोन तास मी सर्व प्रकारची चौकशी केली. त्या दोन तासात बाळाला सांभाळून
त्याच्या सोबत बोलणे हे खूप अवघड होते, बाळ इकड तिकड पळत, स्यानीटायझरची बाटली
घेत, हे ओढ ते ओढ अशा प्रत्येक वेळेस त्याच्याकडे लक्ष देऊन सर्व माहिती मी
मिळवली. बरेचशे कागदपत्रांचा भला मोठा बंच त्यांनी मला तयार करून दिला.
सिटी हॉल चं बाहेर येऊन मी सुटकेचा श्वास टाकला. आणि पुन्हा एकदा बाळाच्या
शाळेसाठी त्यांच्या कोणत्या कोणत्या अटी आहेत ते आठवत राहिले.
१.
तीन वर्षाच्या आतील बाळाला शाळेत घालण्यासाठी
त्याचे आई वडील दोघे नोकरी करणारे असावेत.
२.
सद्या पालकांना कुणाला एकाला नोकरी नसेल तर शाळा
सुरु झाल्यानंतर तीन महिन्यात नोकरीचे मिळणे आणि त्याचे प्रमाणपत्र सिटी हॉल कडे
जमा करणे अथवा मुलाला शाळेतून काढून टाकण्यात येईल.
३.
आई पुढील बाळासाठी गरोदर असेल तर बाळाला प्रवेश
मिळेल.
४.
आईला आरोग्य समस्या काही असेल तरच एवढ्या लहान
बाळाला प्रवेश मिळेल.
५.
आणि केवळ अंतरराष्ट्रीय शाळेतच प्रवेश मिळेल
जापनीज शाळेत नाही, कारण एकतरी पालकाला जापनीज भाषा खूप छान यायला हवी. (तरीही मी
जापनीज शाळेसाठी विनंती केली).
६.
नोकरी न करता काही पर्याय आहेत का? तर तुमच्या बाळाला
प्रवेश मिळण्याचे प्राधान्य कमी झाले आहे तुम्ही प्रतीक्षा यादीत मोडत आहात. किती
दिवस किंवा महिने असू शकतो? ते काहीच सांगू शकत नाही कारण तुम्ही सिटी सेंटर ह्या
परिसरात म्हणजेच खूप मागणी क्षेत्रातील परिसरात राहत आहात तिथे सर्व शाळा संपूर्ण
भरलेल्या आहेत, नवीन जागा मिळणे कठीण आहे. मग तुम्हाला सहा महिने वर्ष दोन वर्ष
सुद्धा लागू शकते.
अच्छा तर मग तोपर्यंत माझ बाळ तीन वर्षाच होईल मग
त्याला कोणतेच नियम अटी लागू होणार नाही, पण मला आत्ता त्याला दिड वर्षात शाळेत पाठवायचे
आहे.
परंतु, जपान मध्ये नियम आणि अटी यापलीकडे आपण जाऊ शकत नाही. आणि सद्या
वरील यादीतील तिसरा चौथा पर्याय तर काही नाही, चला तर मग ठरलं नक्की आता नोकरी
शोधूया, पहिल्याच पर्यायाचे दरवाजे उघडुया. तीन वर्षापूर्वी नोकरी शोधण्यासाठी
जपान मध्ये मला आलेल्या अडचणी पुन्हा येणारच होत्या. जापनीज भाषा येत नसल्यामुळे जपान
मध्ये सहजासहजी नोकरी मिळाणे कठीण असते. हा सगळा विचार करत करत बाळासोबत गप्पा
मारत त्याला खाऊ देत देत दहा मिनिटांत स्ट्रोलर घेऊन आम्ही iias मॉल जवळ येऊन
पोहचलो.
मग काय पुढच पुढे बघू काय होईल ते आता सद्या बाळासोबत मज्जा करूया
त्याला पण फिरायला जाम आवडत. आजच काम पूर्ण झाल्याचा आनंद अनुभवण्यासाठी पुढच्या
सर्व चिंता काळजी फेटाळून लावणे गरजेचे होते. पिल्लू सर्वात आधी आपण पेट पूजा
करूया, काय करूया? धम्मा (पूजा म्हंटल कि तो धम्मा म्हणजे बुद्ध वंदना अस म्हणतो)
हा.हा..हा... हो हो बाबू आपण पोटाचा धम्मा करूया चल.... सबवेचे स्यांडविच, बार्बीक्यू
पोट्याटो, चिकन नगेटस, कोला असा काही पोटाचा धम्मा आम्ही केला... धम्मा झाला का
बाबू? होअअअ... हा.हा..हा... वेल कोकलू....
दिवसभर भरपूर फिरलो. शॉपिंग केली. खेळण्यांच्या मॉल मधून काही पिल्लू
बाहेर यायला तयारच नव्हता. एक कुत्रा त्याला आवडला आणि सायकल. मग त्याला प्रोमीस
केल आपण ड्याडा ला घेऊन येऊ आणि मग सायकल आणि भूभू घेऊ आता आपल्याला नेता येणार
नाही न बाळा... शांतपणे ऐकून पुन्हा नईईईई असा आरडा ओरडा त्याचा चालूच होता. ए आपल्याला
ट्रेनने जायचं न चल लवकर चल नाहीतर ट्रेन निघून जाईल ह्या शब्दावर चटकन कडेवर आला
आणि पटकन मम्मा त्याला कस बस मॉल च्या बाहेर घेऊन आली. घरी येऊन ड्याडा, आई बाबा माऊ
मामाला दिवसभरातील सर्व कष्ट, गमती जमती बागडून बागडून मोठ्या कौतुकाने सांगितल्या...
छोटी स्वारी भयंकर खुश होती.
सकारात्मकतेने एवढे कष्ट
घेतल्या नंतर मिळणाऱ्या यशावर मी तीळ मात्रही शंका न ठेवता आमची मज्जा सुरु होती. मार्च
महिन्याच्या ५ तारखेला तारखेला शाळेकडून पत्र आले, तुमच्या बाळाला जापनीज शाळेत
प्रवेश मिळाला आहे. माझ छोटस कुटुंब आनंदात नाचू लागल. आई बाबा माऊ मामा सुद्धा जाम
खुश झाले. आणि त्याहून मोठ सुख म्हणजे ती नवीनच शाळा सुरु होत असल्याचे समजले. अर्थात
त्याचे फर्निचर चे वगैरे काम सुरु आहे.
तुला कोणत्या स्कूलला जायचं बाबू? मोठ्या ठेक्यात त्याच उत्तर तयार
असायचं “नव्यायाया”...........
माझ्या पिल्लाच्या मुखातील हे शब्द साकार झाले.
माझी नोकरीसाठी असलेली मेहनतही यशस्वी ठरली.
२३ मार्चला आम्हा दोघा पालकांची मिटिंग झाली तेव्हाच पिल्लूला शाळा
दाखवली गेली. मुलांना लागणाऱ्या सर्व गोष्टींची यादी त्यांच्याकडून देण्यात आली. त्याचप्रमाणे
मुलांना घरून डबा किंवा दुध देण्याची आवशकता नाही शाळेतच जापनीज जेवण बनवून
त्यांना देण्यात येईल. जापनीज पद्धतीच जेवण बाळाला रोज देणे माझी हि एक इच्छा इथे पूर्ण
झाली. मार्च महिन्याचे शेवटचे दोन शनिवार रविवार आम्ही पूर्ण पणे शाळेची शॉपिंग
करत चेरी ब्लॉसम सकुरा पाहत पाहत फिरत फिरत आर्थिक वर्षाचा शेवट केला.
शेवटी माझ्या मेहनतीतून अथक प्रयासातून मी नवऱ्याची साथ मिळवली आणि आज तोही तितकाच खुश आहे.
आज प्रत्यूषच्या शाळेचा पहिला दिवस बुद्ध वंदना घेऊन त्याच्या नवीन
आयुष्याची सुरवात केली.
बुध्दं सरणं गंच्छामी
I
धम्मं सरणं गंच्छामी
II
संघ सरणं गंच्छामी III
बाळा तुला खूप खूप शुभेच्छा अनेक अनेक आशीर्वाद खूप मोठा हो... औक्षवंत
हो... ज्ञानवंत हो.... बुद्धिवंत हो बाळा..... साधू! साधू!! साधू!!!.....
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा