#मेष_श्रावण_शॉपिंग_फेस्टिवल_एक्झीबीशन_मधील_तारा_ज्वेलरी.....
तारा ज्वेलरी हा व्यवसाय सुरु करतांनाच मी हे डोळ्यासमोर ठेउनच व्यवसाय सुरु केला कि आपण एक्झीबीशन्स मध्ये आपले दागिने ठेवायचे, मग एक्झीबीशन्सची शोध मोहीम सुरु केली आणि त्यातील यादीतून सर्वात आधी निवडले ते मेष एक्झीबीशन आणि जपान मधून भारतात आल्याबरोबर ज्वेलरीचा स्टॉक वाढवला आणि येत्या एक्झीबीशनला जोडले गेले. थोडा उशिरा स्टॉल बुक केल्यामुळे शेवटचा स्टॉल मिळाला पण असतो सुरवात झाली हे म्हत्वाच. पुढे त्यात बऱ्याच अडचणी आणि बऱ्याच गोष्टी जुळवून घ्यायच्या कशा हेच कळत नव्हते. उदा. एक्झीबीशनसाठी कमीतकमी पाच ते सात दिवस बाहेर गावी जावे लागणार मग माझ्या पिल्लूची काळजी वाटू लागली ह्या विचाराणे हिम्मत होत नव्हती कि बाळाला एवढे दिवस आपल्यापासून लांब कसे ठेवायचं?. पण मम्मी पप्पांनी धीर दिला आणि चिंता न करता पुढच पाऊल टाक आमच्या कडे पिल्लू मस्त राहील. काय त्यात सकाळी शाळेत सोडवू, दुपारी घरी आल्याबरोबर जेवण झोपला कि संध्याकाळी उठल्याबरोबर पाऊस नसेल तर फिरायला जाऊ, खाऊ आणायला जाऊ... अजून बऱ्याच काही गमती जमती करू असे ठरवले...
आई वडिलांच समर्थन मुलांमध्ये सकारात्मकता वाढवते आणि कुठल्याही प्रकारची मेहनत घेण्यास प्रवृत्त करते.
एक्झीबीशनच्या दोन दिवस आधी पुण्यात हजर झाले. एक दिवस आधी संध्याकाळी मोठ्या दोन लगेज ब्याग्स हॉल वर नेऊन ठेवल्या तिथे जाण्यास थोडा उशीर झाला, हॉल बंद होण्याच्या अगदी पाच मिनिटे आधी पोहचलो, “नशीब”..... नाही म्हणजे दुसऱ्या दिवशीची गडबड वाचली.
घरी येऊन खूप निवांत झालो
जणू ५० टक्के काम झाल्याचा निसटेचा श्वास सोडला.
आम्ही दोघी बहिणी एक्झीबीशनसाठी
मोहक साड्या नेसून हॉल वर “वेळेत” नाही अगदी वेळेत.. हा.हा..हा... हजर झालो.
#एक्झीबीशनचा_पहिला_दिवस
सुंदररीत्या सुरु झाला. गेल्याबरोबर
बऱ्याच सहभागींसोबत ओळख झाली. आपले दागिने एक्झीबीशनमध्ये सजवण्याचा हा आनंद फार
वेगळाच होता. ग्राहक येतील कि नाही किंवा कसा प्रतिसाद देतील या पेक्षा जास्त
मज्जा वाटत होती ते स्वत:चे दागिने आपण कुठेतरी प्रदर्शित करू शकतो एवढी मजल आपण
मारली, चला तर मग पुढच्या प्रवासाची उत्सुकता वाढू लागली....
बारा वाजेपर्यंत प्रदर्शन
पाहायला येणारी पाऊले फार कमी होती. पण पहिलाच दिवस असल्यामुळे आणि बरेच सहभागी
नवीन असल्यामुळे त्यांना आपापल्या वस्तू योग्य पद्धतीने प्रदर्शित करण्यासाठी
पुरेसा वेळ मिळाला होता. आणि प्रत्येकाचे सादरीकरण फार सुंदररित्या सजलेले होते. त्याचबरोबर
आम्हा बहिणींना बऱ्याच वर्षातून असा मोकळा निवांत वेळ घालवण्यासाठी मिळाला
असल्यामुळे आम्ही बरेच फोटो व्हिडीओ घेतले. तास भर आनंदात मजेत गेला. येणाऱ्या
प्रत्येक ग्राहकाला अधून मधून स्टॉल वर असणाऱ्या प्रत्येक दागिन्याचे स्पष्टीकरण
देणे हे आमच काम सुरूच होत, त्यातच आमच्या पहिल्या ग्राहक यांनी महाराष्ट्रीयन
दागिना म्हणजेच मोत्यांचे मंगळसूत्र अन दोन कानातील सुंदर कुड्या घेतल्या. आणि तेव्हाच
आम्हाला पुण्यात कोणत्या प्रकारचे दागिने विकले जातील याची जी खात्री होती ती अजून
पक्की झाली. असे दिवसभरात बरेच ग्राहक होऊन गेले. परंतु आमचा स्टॉल थोडा शेवटचा
असल्यामुळे आम्हाला जाणवल कि आपण आपली जागा थोडीफार बदलवून घेतली पाहिजे प्रत्येक
ग्राहक, प्रत्येक सहभागी अशा सर्वांनी आमच्या दागिन्यांची प्रशंसा केलेली होती
त्यामुळे हे आमच्या लक्षात आले होते कि आपल्या दागिन्यांची विक्री चांगल्या प्रकारे
होऊ शकते. त्यासाठी थोडा जागेत बदल करून मिळावा म्हणून मी मेधा म्याडम यांना विनंती
केली परंतु त्या दिवशी त्यांच्या हातात काहीही नसल्याचे दिसून आले कारण सगळेच स्टॉल
बुक होते त्या कुणालाही नाराज करू शकत नव्हत्या. पण तरीही आम्ही अपेक्षा सोडली
नाही आणि भरपूर मेहनत घेऊन मिळवता येतील तेव्हढे ग्राहक मिळवले खूप आरामदायक दिवसाचा
शेवट केला. घरी येताच पिल्लूला फोन केला परंतु तो माझ्यासोबत बोलायला तयार नव्हता,
दिवसभरात आईने जरी त्याला विचारले मम्माला फोन करायचा का तर, “मोठ्या रागात नाही
अस उत्तर देऊन, ती मना छोडून पुण्याला एकतीच गेली नाआआ... अस म्हणून माझा फोन
सुद्धा घेत नव्हता” लेकरू दोन दिवस मम्मा सोबत बोललेच नाही. कसबस रडत जेवण केल
मात्र झोप कधी लागली कळलच नाही.
शुभ सकाळ!, रात्री शांत
झोप लागली म्हणजे आपण दिवसभरात खरे
परिश्रम केले याची पोहचपावती नाही का?,...
#दुसरा_दिवस
त्याहून सुंदर असणार अशी शाश्वती मनात घेऊन मस्त मला आवडणाऱ्या म्हणजे बॉटल ग्रीन रंगाची खणाची साडी मी नेसली आणि बहिणीने खनाचा बॉटल ग्रीन रंगाचा कुर्ता घातला. एक्झीबीशनमध्ये हि सर्वात मोठी आमची धमाल म्हणजे छान छान पेहराव आणि फोटो काढणे हि होती. 90'sचे हिंदी अलबम मधील गाणी एकता एकता छान तयार झालो. हॉल वरती पोहचताच दिवसाची सुंदर सुरवात झाली बरेच ग्राहक सुरु झाले, हॉलच्या बाजूला शाळा असल्यामुळे शाळेतील विद्यार्थी देखील भेट देऊ लागले. एक चौथी पाचवीचा विद्यार्थी असावा तो बऱ्याचवेळ सगळे दागिने निहारत होता. त्याला हसून म्हंटल अरे घे आता.., खूप वेळचा बघतोय.. काही आवडल का तुला?. सुंदर हसू देऊन म्हणाला नाअअय.य..य.... ते आमच्या म्याडम राखी बांधतात नाआ!.. त्यांना काहीतरी गिफ्ट द्यायचंय मला. माझ्या अंगावर शहारे आले, मी त्याचे शब्द ऐकून क्षणभर गप्प झाले. मुलांचं वय काय असत आणि त्यांच्या भावना किती सुंदर असतात याची कल्पना सुद्धा आपण करू शकत नाही. किती पर्यंत हवय तुला? १०० रुपया पर्यंत. अरे!., दादा असे काहीच नाही माझ्याकडे रे... याचा मला मनस्ताप झाला म्हणून मी अस काहीतरी शोधू लागले जे काही माझ्याकडे असेल त्यातून मी काय देऊ शकते का? पण तेही शक्य झाले नाही. आणि त्यावेळेस स्टॉल वर नेमकी मी एकटी असल्यामुळे कुठे बाजूला जाऊन काही घेऊन देता येणेहि शक्य झाले नाही. स्वत:चीच माफी स्वतः मागून गप्प बसण्यापलीकडे कधी कधी पर्याय नसतो... दुसरा एक मुलगा त्याच वयाचा फार मस्ती बडबड करत होता म्हंटल काय घेतो रे घे कितीपर्यंत हवय तुला तर म्हणाला पाच रुपयापर्यंत ज्यावर तो स्व:तही हसला आणि मलाही हसवल. ह्या गमतीजमतीत गिऱ्हाईकहि येत होते आणि शाळेतील मुलांच्या आई सुद्धा मुलांना घेऊन येत होत्या. तेव्ह्ड्यातच अचानक माझ्या एस.एन.डी.टी. मुंबई विद्यापीठातील सरांचा फोन आला जे सद्या पुण्यात स्थाईक आहेत, त्यांनी भेट देऊन अभिनंदन करून शुभेच्छा दिल्या. दिवस भरात अनेक नवनवीन लोकांसोबत परिचय होत होते. कार्ड्स नंबर्स अदलाबदली केले जात होते. खूप प्रोत्साहन मिळत होते पण तरीही मनाला वाटेल तशी विक्री होत नव्हती आणि शेवटचा स्टॉल आहे, हॉलच्या आपल्या बाजूला पाऊले कमी पडत आहेत याची थोडीफार खंत मात्र नक्कीच वाटत होती. ती खंत तशीच बाजूला ठेऊन आम्ही दोघी बहिणींनी एक्झीबीशनचा मनमुराद आनंद लुटला.
दुपारी मेधा म्याडम यांनी
फेसबुक ला लाईव्ह व्हिडीओ घेतला तेव्हा त्यांनी सुद्धा माझ्या “तारा ज्वेलरी” मधील
प्रत्येक दागिन्याचे तोंड भरून कौतुक केले, माझ्या मनाला वाटणारी खंत त्यांच्याही
लक्षात आलेली होती.
घरी आल्याबरोबर पिल्लूला
व्हिडीओ कॉल केला तर तो नेमका लवकर झोपी गेला होता. मला त्याच्यासोबत बोलता आले
नाही म्हणून रडू आले. पहिल्या दिवस तो रुसलेला होता म्हणून बोलणे
झाले नव्हते असे तीन दिवस त्याच्याशिवाय करमत नव्हत.
#तिसरा_दिवस
आम्ही काळ्या साड्या
नेसायचं ठरवलेलं होत. आजही सुरेख तयारी करून निघालो. आणि दोघींनी ठरवल जितकी
विक्री होईल तितकी होईल निराश व्हायचं नाही असे समजून चालायचे कि आपण काहीतरी
शिकण्यासाठी पैशांची गुंतवणूक केली आहे.
मी स्टॉल सुशोभित करत असतांनाच मेधा म्याडम यांचे सहाय्यक
श्री सर यांनी येऊन विचारले म्याडम प्रवेशद्वारावरील स्टॉल रिकामा झालेला आहे
तुम्हाला हवाय का? मी चटकन हो म्हंटल आणि पटकन माझ्या दागिन्यांचा थाटमाट आवरला
लगबगीने एकटीच धावतपळत जागा बदलली समोरील लाडूचा स्टॉल असणाऱ्या म्याडम आणि
त्यांचे पतीयांनी थोडीफार मदत केली आशीर्वाद दिले. बहिणीला कळवल ती पण हातातल काम सोडून धावतपळत
मदतीला पोहचली.
रविवार असल्यामुळे बाकी
दिवसांपैकी आज जरा जास्त विक्री होईल अशी अपेक्षा मनी होतीच. त्याप्रमाणेच रोजच्या
वेळेआधी आज विक्रीला लवकर सुरवात झाली आणि दोन्ही दिवसापेक्षा चांगला प्रतिसाद आज मिळायला
सुरवात झाली.
आज बहिणीच्या क्लासचे मित्र
मैत्रिणी आणि “तारा ज्वेलरीचे” मुख्य अतिथी म्हणजे “अभयंकर्स IAS क्लासेसचे
सर” “श्री. आशय अजित अभयंकर सर” येणार होते त्यामुळे आम्ही
दुपारपासूनच आतुरतेने वाट पाहत होतो. तारा ज्वेलरीतील ग्राहकांपासून अजिबात खंड
पडत नव्हता दुपारी जेवणही फार उशिरा केले आणि त्यामुळे बहिनीला फार त्रास झाला.
तिला डॉक्टर कडे नेऊ कि सरांची वाट पाहू कि ग्राहकांना बघू कि स्टॉल बंद करून
तिच्याकडेच बघू असा प्रश्न पडायला सुरुवात झाली आणि तेव्हड्यात सरांचे आगमन झाले. मग
मला वाटल सर आणि तिचे क्लास मधील मित्र मैत्रीणीं मध्ये तीला थोड बर वाटेल.
सर आल्याबरोबर त्यांनी
मला भरभरून शुभेच्छा दिल्या अनेक अनेक आशीर्वाद दिले. त्यानंतर मी सर्वांना तारा
ज्वेलरी मधील सर्व दागिन्यांची ओळख करून दिली. सरांनी दागिन्यांचे आणि माझे देखील खूप
कौतुक केले आणि लागलीच स्वतः खरेदीला सुरवात केली त्याचप्रमाणे गुरु तसे चेले
क्लास मधील सर्व मुलांनी बरं!., मुलांनी म्हणजे बॉईज्ने हो बॉईज्ने “तारा ज्वेलरी”
मधून भरपूर खरेदी म्हणजे भरपूर खरेदी केली अगदी दिवसभराची जेव्हडी
विक्री होती तेव्हडी त्यांनी अगदी दहा मिनिटांत केली. मी लागलीच मेधा म्याडम यांना
सरांची भेट घालून देण्यासाठी बोलावले ओळख करून दिली, भरपूर फोटो आणि धमाल सरांच्या
ह्या क्लास मुळे घडून आली. योगायोगाने क्लास मध्ये ब्ल्याक डे असल्यामुळे
सगळ्यांनी काळ्या रंगाचे कपडे परिधान केलेले होते त्यांच्याबरोबर आमच्या पण काळ्या
साड्या जुळून आल्या.
सरांनी खूप खूप अधिक
माहिती दिली नवनवीन संपर्क क्रमांक दिले. संपूर्ण वेळ सरांच्या मुखात “तारा
ज्वेलरीसाठी” सकारात्मक शब्द आणि दूरदृष्टी होती. सरांच्या ह्या हजेरीमुळे मला
आयुष्यभराचे प्रोत्साहन आणि आशीर्वाद मिळाले. आणि अशा प्रकारे दिवसभराचे आमचे कष्ट
सफल झाले. बहिणीची तब्बेत तिने थोडावेळापुरती सावरून घेतली. परंतु घरी जाईपर्यंत
तिला पुन्हा त्रास सुरु झाला. रात्री १०.३० वाजता घरी परतलो. आल्याबरोबर पिल्लू
सोबत बोलणे झाले. गडी खूप आनंदात होता त्याला खुश बघून आणि त्याच्यासोबत बोलून आम्हा
दोघींना बर वाटल. मम्मा माऊ बाळ यांच्या चेहऱ्यावरील आनंद द्विगुणीत झाला. जेवायला
गेलो तर गर्दीमुळे ११.३० वाजता जेवण समोर
आले.
बहिणीची तब्बेत ठीक
नव्हती म्हणून माझा पुण्यातील मुक्काम आणखी एक दिवस वाढला पिल्लूला समजवले आणि खूप
खाऊ खेळणी घेऊन येण्याचे वचन दिले, त्याने त्यात सुद्धा खूप मोठे सहकार्य मम्माला
केले. धन्य आहे माझ बाळ ज्याच्या एवढ्या मोठ्या सहकार्याने मी माझ्या व्यवसायाच एवढ
मोठ पहिलं पाऊल टाकू शकले. खर तर हि सगळी मेहनत माझ्या बाळाचीच आहे. ज्याच्या
सहकार्याशिवाय हे सगळ कदापि शक्य नव्हत. आई झाल्यानंतर बऱ्याच स्त्रियांना आपले
व्यवसाय आपल्या नोकऱ्या आपल शिक्षण हे काही वर्षे थांबवावे लागते पण माझ बाळ
त्याला जमेल ते सहकार्य मला करतो. त्यामुळे मी माझ्या कुठल्याच कामत खंड किंवा
अंतर पडू दिले नाही.
अशा प्रकारे आई वडिलांचे प्रोत्साहन,
बाळाचे सहकार्य, भाऊ बहिणीचा मदतीचा हात, नवऱ्याची साथ, अभयंकर सरांचे खूप खूप
आशीर्वाद आणि मेधा म्याडम यांनी प्रदर्शनामध्ये सहभागी म्हणून परवानगी दिली मेष
नावाचे व्यासपीठ आमच्या सारख्या नवीन व्यावसायिकांसाठी तयार करून दिल्या बद्दल मी सगळ्यांची
ऋणी आहे आणि आयुष्यात ह्या अशा भक्कम लोकांची साथ असल्यामुळेच आपण यशस्वी रित्या
आपल्याला हव ते करू शकतो हे सिद्ध होत......
सगळ्यात महत्वाचे म्हणजे मेष
एक्झीबीशनमशील ग्राहकांनी “तारा ज्वेलरी” ला
प्रतिसाद देऊन आमच्या वर विश्वास ठेऊन आमच्याकडून खरेदी केल्याबद्दल खूप खूप
धन्यवाद असेच भविष्यात आमच्या सोबत जोडलेले रहा हीच अपेक्षा....
प्रत्येक ग्राहकाचे फोटो
घेऊ शकलो नाही, त्याबद्दल खेद असावा आणि ग्राहकांच्या संमतीनेच मी त्यांचे फोटो इथे
शेअर करत आहे.
पुन्हा एकदा सर्वांचे
मनापासून आभार व्यक्त करते.....
धन्यवाद!...
छान ताई, अभिनंदन ,पुढच्या वाटचालीसाठी खूप खूप शुभेच्छा अशीच प्रगती करत रहा. तुमचं पिल्लू हि तुम्हाला समजून घेताय आणि तुम्हाला सपोर्ट करताय अजून काय पाहिजे .
उत्तर द्याहटवा