क्षणांनी भरलेले आभाळ...!

दुखः.! आमच्या पिढीचे, दिवस बदलता येत नसल्याचे....                      “बदल हा अनिवार्य आहे”. तो केलाच पाहिजे बर्याचश्यां रूढ़ि परंपरा बदलत आहेत त्याचप्रमाणे ही सुद्धा बदलन तेवढच गरजेच आहे. म्हणून काय त्यावर हा पर्याय नाही "लग्न करू नका",   किती दिवस निसर्ग चक्र म्हणून हे सगळ चालवत यायच. किती दिवस हि आपली परंपरा किंवा संस्कृती आहे. हे जबरदस्तीन मनावर बिंबवत राहायचं, खरच किती स्त्रिया यात खुश आहेत..?             लग्ना च्या दिवसापासूनच मुलाने मुलीला घेऊन वेगळ राहिल पहिजे..... तस आई वडिलांनी खुद्द मुलाला परवानगी द्यावी. लग्ना आधीच हे सूचित करून ठेवाव. लांब राहून नाती तुटत नसतात , ती अजुन चांगली होतात. भांडण होण्याअगोदरच काळजी घेतली तर सगळेच खुश राहतील... आणि एकत्र रहाणे हि संकल्पना खरोखरच किती दिवस फलास येते तीन वर्षे? पाच वर्षे? की दहा वर्षे? शेवटी भांडणांचा कल्लोळच... रुसवे-फुगवे, हेवे-दावे, टोमणे-टाममे, शिवीगाळ, रोजच्या रोज भांडण हे सगळ होईपर्यंत एकत्र राहण्याची हौस असते. शे...

बाबा मैं तेरी मल्लिका...! ऐसी बिदाई हो तो, लम्बी जुदाई हो तो, देहलीज़ दर्द की भी.. पार करा दे .....! ऊँगली पकड़ के तूने, चलना सिखाया था ना..! देहलीज़ ऊँची है ये, पार करा दे.....! बाबा मैं तेरी मल्लिका, टुकड़ा हूँ तेरे दिल का, इक बार फिर से.. देहलीज़ पार करा दे....!         देहलीज देस से लेकर परदेस तक हो तो, कभी पार कि नही जा सकती.. केहेने को तो विदा हो जाती हैं बेटीया, पर दिल से विदा कभी होती है क्या बेटीया...? तेरी मल्लिका तेरे दरवाजे पर विदा होके बार-बार भी क्यो न आये पर उसे तू वही देहलीज फिर से पार करा दे सकता हैं...! कैसा ए तेरा दिल हैं ..? बाबा....! ऐंसी बिदाई हो तो देहलीज दर्द कि भी पार करा दे ...!           मेरी ऊँगली सबसे पेहेले बाबा तुने हि तो पकडी थी, मेरे नाजूक कोमल हातो को तुने ही तो सबसे पेहेले छुया था..! आज उसी हात को किसी और के हात मे दे दिया...! चलना क्यो सिखाया ? बाबा… .! तू चलना ना सिखाता, तो शायद ए बेटीया कही जाती हि नही...! ऊँगली पकड़ के तूने, चलना स...

किती ग खट्याळ..?, बाई तू...!            महत्वाची काही काम असतील तर त्याच तारखेला तू येऊन धमकतेस, कुठे सहलीला जायच ठरल तर तुझी वाट बघून बघून थकवतेस, लांबच्या प्रवासाच्या आधीच तू येऊन जावीस अस ठरवलं तर नेमकी त्या महिन्यात तू उशिरा येतेस. पूजेला बसायचं म्हणून, पूजेला जायच म्हणून, झालेल्या नवरी ला सुद्धा किती छळतेस तू..? तुझ्या किती-किती विनवण्या करवतेस. काय-काय खावे तुझ्या आगमनासाठी गुळ, चिंच, मटण, अंडी, आंबे, पपई थोडक्यात काय तर गोड, तिखट, आंबट, गरम असे किती-किती नाना तऱ्हेचे घरगुती उपाय आणि तेही नाही झाले तरी अवेळी येणाऱ्या तुला पुढे ढकलायला औषधी उपाय. किती ग खट्याळपणा करतेस तू....?,!         एखाद्या अपेक्षित बाईला अचानकच दर्शन देतेस, तिच्या महिनाभराच्या स्वप्नांवर पाणी फेरतेस.. किती ग दुःख देतेस तू..?,!           किती ग खट्याळपणा करतेस बाई तू...?,! बाई चा जन्म नको-नको हे उच्चार तोंडातून निघेपर्यंत छळतेस तू....! किती ग खट्याळ..?, बाई तू...! ...

        Lunch Box...!           आज Office ला सुट्टी असल्यामुळे सकाळ पासून lapotp, Mobile Continue हातातच होते. सव्वा अकरा वाजेपर्यंत Timepass केला. भयंकर कंटाळा आला, काय कराव काही सुचेना.. शेवटी कंटाळून दोन्ही Laptop, दोन्ही Mobile एकत्र ठेवले त्यांच्यावर Blanket, Pillow टाकल्या आणि Bedroom चा दरवाजा बंद करत स्वताला बजावलं खबरदार दुपारी २ वाजे पर्यंत यापैकी कशाला हात लावला तर, Phone येवो अथवा Message याय्च्चच नाही ह्या Room मध्ये. पाच Minute जरा काम आवरल, लगेच प्रश्न पडला जेवण काय बनवू..? चल विचारून घेते. बस्स.......! निमित्तच पाहिजे Phone ला हात लावायचं ना..आ....! तेवढ्यात पतीदेवांचा Phone आला. वाहः साथ द्यावी तर अशी... काय करते..? काही नाही, जेवण काय बनवू..? साधच काहीतरी बनव रात्रीचा Pizza खूपच Heavy झालाय, साधी मुगाची खिचडी आणि बटाट्याची भाजी बनव ना...! Ok...           ई.ई..ई... इतक Boaring वाटतंय ना कि बस्स..! अचानक मनात आल म्हंटल चला आज नवऱ्याला Lab (NIMS) मध्ये जाऊन Surprise lunc...

हम पांच …..! बम चिक चिक बम, चिक बम बम, बम चिक चिक बम...   एक दुसरे से करते है प्यार हम   , एक दुसरे के लिए बेकरार हम...! एक दुसरे के है पहरेदार हम, एक दुसरे के लिए बेकरार हम...   एक दुसरे से करते है प्यार हम...!         लग्नाचा तिसावा वाढदिवस म्हणजे त्या जोडप्याच्या संसाराची बरीचशी छान अशी प्रगति झालेली असते हे नव्याने काही सांगायला नको. नौकरी ची काही वर्षे शिल्लक, छान अस घर बनलेलं असत, मुल मोठी होऊन शिक्षण, नौकरी, लग्न, होऊन छान अशी लागारीला लागलेली असतात. बऱ्यापैकी मोठ्या-मोठ्या चिंतांच निरसन झालेलं असत. तसेच वायोमर्यादेनुसार छोट्या मोठ्या आजाराच शिकारही माणूस झालेलं असत. पण तरी देखील या सर्व गोष्टींना नाजूक पद्धतीने जे जोडप सांभाळत त्यांचा संसार दृष्ट लागण्या जोगा असतो.         संसार करण्याची कला माणसाला अवगत पाहिजे हे हि तितकच खरं, नवरा बायको च नात अनेक प्रकरांच असत, त्यात प्रत्तेक जण आपापल्या परीण नैपुण्य मिळवत. पण ह्या अनेक प्रकारांमध्ये सुद्धा अस नात बनल पाहिजे कि लहान-...

पंचवटी Express....!       मी College च्या Second last year ला असतांना पप्पांची बदली मुंबई हून बुलढाणा इथे झाली. मुळचे नाशिककर असल्यामुळे नाशिक मध्ये स्थाईक होण्याच ठरलं आणि पप्पा एकटे नौकरी ठिकाणी. मे च्या सुट्यांमध्ये नाशिकला Shift झालो. मी College मधून माझे L.C. वगरे सर्व कागदपत्र काढून घेतले. आणि Last year साठी नाशिक च्या एक दोन Collage मध्ये Admission साठी गेले. तर तिथे कळाल कि S.Y. ज्या College मध्ये केले तिथेच T.Y. करावे. कारण S.N.D.T. College ला स्वतंत्र University असल्यामुळे तेथील Addmission होण कठीण आहे. आ..आ... मला तर ऐकून Shock लागला. त्यावर पर्याय विचारले तर, ते म्हणाले एक तर S.Y. ला पुन्हा Admission घ्या नाहीतर T.Y. ला ३५ टक्यांनी पास चा Result घ्या. मला एक वर्ष वाया घालवन पटल नाही, आणि ३५ टक्केही नको होते. कारण S.Y. चा Result First Class मध्ये लागलेला होता. भयंकर चिडचिड, घरात भांडण,.. घरच्यांचं म्हणन होत कि, त्यातलच काहीतरी मी Adjust कराव. माझ्या बुद्धीला ते अजिबात पटत नव्हत. आणि निर्णय थोडक्यात घेण गरजेच होत. कारण Admission च्या Dates सं...